"ดอยสุเทพเป็นศรี ประเพณีเป็นสง่า บุปผาชาติล้วนงามตา นามล้ำค่านครพิงค์"
นพบุรีศรีนครพิงค์เชียงใหม่ หรือเวียงพิงค์ ก่อตั้งโดยพญามังรายมหาราชปฐมกษัตริย์แห่งราชวงศ์มังรายเมื่อพ.ศ. 1839 ราชวงศ์นี้ได้ปกครองต่อมาอีก 200 ปี เมืองนี้จึงตกเป็นเมืองขึ้นของพม่าในปีพ.ศ. 2101 ต่อมาในปีพ.ศ. 2317 พระเจ้าตากสินมหาราชมาขับไล่พม่าจนพ่ายแพ้ไป เชียงใหม่จึงรวมเข้าในอาณาจักรสยามนับแต่นั้นมา ต่อมาในสมัยพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกเชียงใหม่มีฐานะเป็นเมืองประเทศราช และเมื่อมีการปรับปรุงการปกครองส่วนภูมิภาคในสมัยพระบาทสมเด็จพระจุล จอมเกล้าเจ้าอยู่หัวเชียงใหม่เปลี่ยนฐานะเป็นมณฑลพายัพ และเป็นจังหวัดในสมัยพระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัว ปัจจุบันเชียงใหม่นับเป็นเมืองใหญ่และสำคัญที่สุดของภาคเหนือ และในขณะเดียวกันก็ยังเป็นเมืองที่รวบรวมศิลปกรรม โบราณวัตถุ ตลอดจนวัฒนธรรมดั้งเดิมของล้านนาไทยเอาไว้ โดยทั่วไปแล้วพื้นที่จังหวัดเชียงใหม่ส่วนใหญ่เป็นป่าละเมาะและภูเขา มีที่ราบอยู่ตอนกลางตามสองฟากฝั่งแม่น้ำปิง
ตึงหมดนี้กือก้อมูลของจังหวั้ด "เจียงใหม่" จังหวั้ดที่กุผู้กุค๋นต่างเข้าใจ๋กันผิดมาเวลาว่า เป็นจังหวั้ดเหนือสุดของประเทศไทย แต่ความจริงแล้ว หาได้เป็นจะอั้น แต่ "เจียงใหม่" นั้นเป็นจังหวั้ดที่กึ้นชื่อเรื่องของตี้แอ๋ว และตี้กิ๋น และตี้สำคัญเป็นสถานที่นักท่องเที่ยวจากทั่วโลกอยากมาแอ่วตี้นี่
ส่วนนี่ก่อคำขวัญที่อ้ายโน๊ต อุดม ป้อจายที่หลงมนต์เสน่ห์ของเมืองเจียงใหม่ และมาลงหลักปักฐาน ซื้อบ้านซื้อจองอยู่แถวนิมมานเหมินทร์ แถมยังเปิดร้านไอติมขายอีกด้วย เจื้อว่าหลายๆคนน่าจะเคยผ่อกันแล้ว แต่บ่อเป็นหยัง ลองมาผ่อกันแฮมรอบเน้อ ม่วนขนาด
